Turabi Temanlı

Degerli dostum Mustafa Elveren'in uyari niteligindeki önerileri üzerine, bazi seyleri yazmak, özelikle sizlerin bu konuyu basit görmeyip, düsünmeniz acisinda faydali buluyorum.

21 bir yil sonra, asiri bir sevincle, dogdum o topraklara büyük bir gururla döndüm, biraktigim herseyin yerli yerinde olmasini cani gönülden isterdim, ne var ki agir bir hayal kirikligiyla isvicreye döndüm.

Biraktigim seylerin, insan iliskilerinin en azindan bir kismini görmek istiyorum. Ancak, birakin bir kismini, kücücük bir kismini dahi, görmek kismet olmadi. Özelikle üzerine basa basa, hata tiskine, tiskine ifade etmek istedigim bir konu var. İcki, cep-telefonu ve kültürümüzün olmasa olmazi olan yardimlasma, saygi ve muhtac olana yardim ettme kültürü agir yara almis insanlar sadece icki, cep-telefonu ve benzeri bos konularla mesguldurlar.

Çok degisik yerlere ugradim. Bir kac tane dügüne katildim, unuttuğum kişileri gördüm, bazilariyla yeni yeni tanistim, bütün bunlarin sonucunda dikkatimi ceken cok önemli bir durum daha dogrusu kötülük denilebilecek bir durumu üzülerek izledim. Bir biranin fiyati üc lira ile üc bucuk arasinda degisiyor. Bir kamyonun üzerine dev dört tane buzdolabi yerlestirmis bir sahis, dügün merasiminin bulundugu alandaydi, eylenceden ziyade ilgi bira kamyonundaydi. yaslari 15, 16, 17 ve daha üstü olan genclerin bir cogunun siseleri alarak ormana gittigini gördüm. bir müddet sonra müzük grubunun gürültüsünden uzaklasarak orman yoluna, dogru ilerledim. burada gördügüm mazara benim icin, kabus kadar korkunctu. Dügün alaninda bulunan insan sayisi kadar genc orman alaninda bira siselerin basina sigaralarini yakmis vaziyete-kendilerine göre-alem ediyorlardi. daha sonra bunlarin icerisinde sempatik hissettigim bir gencle bu manzaranin ne oldugunu sordum. bana verdigi cevap adeta komik, komik oldugu kadar da, gülünc ve üzücüydü: "Beyim bira ya da raki icmiyeni adamdan mi sayarsin" cevabini alinca, dut yemis bülbüle döndüm.

yoksulugun, her türlü sefaletin kol gezdigi o cografyada, yapilmasi gereken o kadar cok sey vardir ki, bunlari saymakla bitirmek biraz güc. Yikik evler adeta sahibsiz kalmis, yasli ve hastalar baykusun yasam alani olmus, köy harabeleri, her agaci hata her tasi aglar vaziyete olan o güzel cografyanin asil sahipleri olarak gördügüm bu gencligin bu vaziyete olmasi, beni umutsuzlugun karanlik diplerine savurdu.

Bir ülkenin ya da, bir bölgenin, kalkinmasinda dogayi korumanin, agir bir önem arz ettigi, herkes cok iyi bilinmektedir. malesef bu konuda pervasizca yapilan uygulamalarin boyutu üzücü ve korkutucudur. örnegin daglarimizin güzeligi olan ve sayilari bir hayli cogalmis geyikler, kinali keklikler, soyu tükenmekle karsi karsiya kalan tavsanlar, hata cok nadir görülen kartallar dahi acimasizca katlediliyor. yerli bazi terbiyesizlerin bingölden, elazigdan ve diger cevre illerden getirdikleri zalim avcilarin hic sinir tanimadan yaban hayatini tahrib ettikleri herkes tarafindan bilinmekte.

su anda orada yasiyan bütün insanlarimiz köy ayrimi olmadan o topraklarin yani bir bütün olarak o cografyanin sahibleridirler. herkesden önce o dogayi korumak ve korunan o dogadan faydalanmak birinci derecede onlarin hakkidir,

Şunu da belirteyim ki, her türlü sefalatin kol gezdigi o diyarda kaldiklari icin her seye ragmen orada kalmaya direnen o insanlarin önünde saygiyla eğiliyorum, cünkü orayi sahibsiz birakmadiklari icin.

bunun yaninda herseye ragmen orada kalmayi namus borcu sayan o insanlarin odalarinin icini koruduklari gibi kendi cevrelerini ve cevre köylerin cevrelerini de, ayni sekilde korumalari bir insanlik borcu olarak kabul edilmeli,

akli basinda olan olgun bir kesimin yaygin hale getirilen her türlü alkollü ickiye karsi tazecik gencleri uyarmasi bir vazife olarak kabul edilmeli,

genclerimizin duygularina musalat olan bu cirkinlikten mümkün oldugu kadar uzak kalinmalidir,

bu konuda daha da tedayli bir yazi yazmak isterdim ancak degerli ukuyucu arkadaslarimi ve akrabalarimi fazla yormak istemiyorum, degerli insanlarimin her konuda, pozitiv düsüneceklerini, bekliyorum,

degerli ukuyucu, Lütfen bunu bir ukaalalik olarak kabulenme, sevgiler sunarim.

NOT: "Bu yazimi kabulenib insanlarimiza, ulastiracak olan, Goman-Webin emekcilerine tesekürlerimi sunrarim"