CARINA JOHANNA: Alevi kültürü araştırmacısı, "yabancı" değil...

Şenliklerin amacı, biraz da dilleri, dinleri, ırkları, ulusları ne olursa olsun, toplulukları kaynaştırmak, sevgiyi, dostluğu, kardeşliği pekiştirmek, insanları bir güzellik, bir coşku etrafında birleştirmektir.

Elele tutuşup Delilo oynayanların 'Kürt' ü, Türk'ü olmaz. Onlar, ezginin bir notası, oyunun bir figürüdür. Yeter ki yüreklerinden gelen sevinçle, istekle kalksınlar horona...

Carina da aramıza katıldığında böyle düşünüyordu kuşkusuz. Duygularının ifadesini semahta bulmuştu. Kızlarımızın arasında, bizim kızımız, canımız, yoldaşımızdı. Öylesine sevmişti ki bu kültürü, hiç kimse O' nun Hollandalı olduğunu anlamadı. Semahın bir parçası, sazın bir teli, gülün kokıısuydu.

Carina' nın acısı da, alev ve ateşle yok edilen gencecik yaşamı da, sevdası da bizim bir parçamız artık.

Yüzü güleçti. sıcaktı... dost canlısıydı... Kendisiyle ilgilenilmesinden oldukça mutluydu. Bu kültüre ilgi duyuyor, her şeye merakla yaklaşıyor ve dağarcığını dolduruyordu. Belli ki evrensel düşünüyordu... Hatta Ağustos'ta tekrar Türkiye'ye dönüp Çorum'un bir köyünde Alevi kültürüyle ilgili tez araştırması yapacaktı...

En son sevgili Asaf ’ımızla dost olmuştu. Buruciye'de imza ve söyleşi yapılırken, yanında İlhan Cem, yine hollandalı bir dost olan, genç araştırmacı Rene ve Asaf bir köşeye çekilmişler, sıcak bir söyleşinin sıcaklığında koyu bir muhabbete dalıp gitmişlerdi.. Asaf, O'na sürpriz olarak, karikatürünü çizmişti. Kendisine gösterdiğinde kahkalarla birlikte gözlerinden sevinç akmıştı... Oldukça mutlu olmuştu... Ülkesine döndüğünde bu karikatürü ailesine, dostlarına gösterecek, belki Asaf’tan, İlhan Cem'den ve yeni dostlarından söz edecek, o karikatürü ömür boyu saklayacaktı... Fakat yobazlar bunu bile çok gördüler... Bilmem o güzelim Asafın çizdigi karikatür, ailesinin eline ulaştı mı ola?.. Sen de bizimlesin, Sen de bizden birisin Carina... Sen zaten hep bizden birisiydin...

Zerrin TAŞPINAR - İlhan Cem ERSEVEN