HANDAN METİN: Tüm güzellikleri toplayıp uzun bir yola çıktın"

HANDAN'A,

Handanım!

Düzenlediğin odada, masanın baçındayım. Resmine bakıyorum. Boğazıma düğümlenen ağlama isteğini yutkunarak yazmaya çalışıyorum.

Biliyorum senin için söylenecek her şey artık yetersiz kalacak. Birlikte yirmi yılımızı geçirdik ama geriye dönüp baktığımda sanki hiç tanımamış hiç görmemiş gibiyim seni.

Çok sık giysi değiştirdiğin geliyor aklıma. Bunun için komşularımız "süslü" derlerdi sana. Günde birkaç defa giysi değiştirmek için üzerine su döktüğünü ya da bilerek kirlettiğini bilirdik.

Seni tanıyanlar "Nasrettin Hoca" yakıştırmasını yapmışlardı. Hazır cevaptın. Kırmadan halk tabiriyle "lafı gediğine oturtmayı" bilirdin.

Dar gelirli memur bir ailenin birbirine sıkıca bağlı dört çocuğundan birisiydin.

Muş öğretmen Lisesinde bir yıl okudun, başarılı bir öğrenciydin. Seni yanımıza, Ankara'ya istedik birbirimize daha sıkı kenetlenelim diye. Liseyi Hasanoğlan Öğretmen Lisesinde bitirdin.

Azimliydin, Orta Doğu Teknik Üniversitesinin Biyoloji bölümünü kazanmıştın. Gönlümüzde yatan arslan ise mimarlıktı.

Kararlıydın pratik zekalıydın. Her türlü eşya tamirinden, biçki dikişe kadar elinden gelmeyen yoktu. Ne çok konuşacak sözün vardı ama hep az konuşmayı yeğledin. Sanki bize "ben az söyleyeyim siz çok anlayın" der gibiydin. İyi bir gözlemciydin. Espiriliydin.

Özledim seni. O merdivenleri patır patır inişini... Özledim her okul dönüşü uyuyup uyandıktan sonra uyku mahmuru gözüme kapıya çıkışını özledim. İpek saçlarını özledim.

30 Haziran akşamı aramızdan ayrıldın. Veda etmedim sana geri döneceksin diye.

2 Temmuz gecesi tüm güzelliklerini de toplayıp uzun bir yola çıkmaya hüküm giydin.

Handanım Güzel insandın...

Doymadık sana!...

Handan!...

NEREYE ?

Şehriban METİN